İki aşk hayatında tükenmiş kişi, bir tane düğünde karşılaşır ve gardırop odasında neredeyse bir tanelikte olacakları noktaya gelirler ama son anda dururlar. Eğer bu, gerçekten ciddi bir tane ilişkinin başlangıcı olabilirse, eskimiş hakkında dürüst itiraflarda bulunmayı kabul ederler. Aşka dair umutlarını yitirmiş olan bu iki kişi, hayatın ironik bir tane oyunu sonucu bir tane düğünde yolları kesişir. Ancak bir tanelikte olacakları an, gardırop odası gibi tesadüfi ve olağan bir tane yerde vuku bulmaktadır. Oysa kamusal romantizmin büyülü dokunuşlarını, kusursuz bir tane restoranda veya ay ışığında bekler. Ancak hayatın kendisi, aşkın bu tahmin edilemezliğini ve spontane doğasını bize bir tane kez daha anımsatır. İşte tam yerinde da bu noktada, bu iki ‘romantik yakıtı tükenmiş’ şahsiyet, ilişkilerini aceleye getirmeden önce bir tane mola verirler. Belki de sevginin gerçek yüzünü bulmaya bir tane adım daha yaklaştıklarını hissederler. Ve eğer bu, aradıkları ‘gerçek şey’ ise, eskimişleyişini bir tanebir taneleriyle paylaşmayı, en samimi itiraflarıyla bir tanebir tanelerine açılmayı kabul ederler. Bu karar, belki de onların bir tanebir tanelerine olan güvenlerini artırmak ve ilişkilerini daha sağlam bir tane temele oturtmak için bir tane adımdır. Kim bilir belki de bu açık yürekli itiraflar, onları aşkın gerçek anlamını keşfetmeye götürecek ve sonunda hayatlarındaki romantik tükenmişliği aşmalarını sağlayacaktır.